I’m back!

Waar begin je na meer dan een jaar niets meer geschreven te hebben? Misschien bij de periode dat ik gestopt ben met schrijven. Ik kan wel zeggen dat die tijd niet echt de beste van mijn leven was. Dat is eigenlijk nog zwak uitgedrukt. Het besef dat je thuis zit en arbeidsongeschikt bent verklaard, je gezondheid dus echt niet beter wordt en je eigenlijk nergens meer aan mee doet hakken er wel in. Nutteloos voelde ik me. Eerst sta je midden in het leven, doe je met alles mee, voeg je iets toe aan de maatschappij en dan stopt dat voor je gevoel. Ik heb zo lang geloofd dat het allemaal wel beter zou worden en ik bleef er maar voor knokken, op een bepaald moment ging ik dan toch echt kneiterhard onderuit. Klaar met dat vechten, het besef dat dit het is. Hoe ga je dan je leven betekenis geven? Ik vond zelfs dat ik geen goede moeder was voor Joep en geen goede echtgenote voor Roel. Wat heb je aan iemand die vaak moe is, dingen niet onthoudt en zichzelf nutteloos voelt. Als ik het zo typ denk ik, jeetje, wat klinkt dat zwaar. Dat ik het zo echt heb beleefd! Mensen praten niet graag over hun geestelijke gesteldheid. Het wordt vaak gezien als een taboe of aanstellerij. Ik liet het liever ook niet merken terwijl ik eigenlijk wilde schreeuwen dat het niet oke ging en ik echt ergens onderin de put zat. Toch deed ik het niet, want iedereen zag me als iemand die altijd vecht en gewoon maar doorgaat. Ik ben blij dat ik het toch aangegeven heb. De hulp kwam snel op gang en daar ben ik tot op het moment van vandaag dankbaar voor. Op het moment dat je weer positieve dingen ziet, hoe klein ook, veranderen de dingen om je heen ook. Zo kwamen er bij mij veel mooie nieuwe dingen op mijn pad. Als eerste Woody. Woody is mijn assistentiehond in opleiding. We zijn nu iets meer dan een jaar bezig met de opleiding en zonder hem, geen idee waar ik nu dan stond. Woody is mijn beste maatje geworden. Dankzij hem kwam ik van de bank af, ging weer naar buiten en kon ik weer contact aangaan met anderen. Woody helpt me bij mijn angsten en signaleert voor ik een epileptische aanval krijg. Ik ga dankzij hem weer op pad, zelfs winkels in en wandel gerust een rondje samen in het donker. Ook slaap ik weer wat als Roel nachtdiensten heeft. Over Woody ga ik zeker nog meer schrijven. Voor degenen die het mooi vinden om alles over Woody te volgen, vanaf het moment dat hij bij me kwam tot nu dan kan dat. Woody heeft zijn eigen facebookprofiel waar hij alles zelf verteld ;-) Je kan hem opzoeken onder de naam: Ptss-buddyhond Woody Wat er ook tot heeft bijgedragen dat ik me weer beter begon te voelen, weer nuttig en gewaardeerd is het Veteranen Search Team. Ook daar wil ik nog meer over gaan schrijven. Voor nu wil ik wel zeggen dat dit een fantastische club mensen is die weten wat kameraadschap is en zich allemaal belangeloos inzetten voor de maatschappij. Kanjers, zonder wie ik mijn enthousiasme en mijn vechtlust niet had hervonden. Roel, Joep, mijn ouders, zus, vrienden zij zijn er ook geweest. Dag en nacht kan ik wel zeggen. Ga ik ook nog over schrijven. En dan mijn traject bij Hersenz. Een traject voor mensen met niet aangeboren hersenletsel, speciaal voor de mensen die gerevalideerd hebben en dan vastlopen. Dit hele traject duurt twee jaar. Gesprekken, sport, alles komt aan bod. Ik heb veel mensen om me heen die ik meer dan dankbaar ben, hopelijk weten ze dit ook. En de politie, wat zal ik daar eens over zeggen? Mijn hart blijft blauw, dus losgelaten heb ik het niet en heel misschien hoeft dit ook niet. Ik heb dus nog genoeg om over te schrijven. Het is best wel lastig om na zo’n lange tijd de draad weer op te pakken. Ik ga het wel proberen en daarbij probeer ik net zo open als altijd te zijn. Ik weet dat ik daar al eens commentaar op heb gehad maar ik denk dat het nodig is. Nog steeds ben ik er van overtuigd dat er meer begrip voor mensen met niet aangeboren hersenletsel kan zijn, voor mensen die door dit letsel depressief zijn, epilepsie hebben of afasie. Er hoort op al deze zaken geen taboe te liggen. Het was dus een behoorlijk lange tijd stil maar ik ben terug. Ik heb mijn verhaal en maak van alles mee. Ik leer mijn valkuilen kennen, mijn kracht, ontmoet de mooiste mensen, ben omringd door de liefste mensen, ik leef, val en sta weer op, leer, schrijf en heb toevallig NAH.

I’m back!